"Geagte meneer" Hoe om 'n besigheidstoon in korrespondensie te handhaaf

2024 Outeur: Howard Calhoun | [email protected]. Laas verander: 2023-12-17 10:16

Die skryfkultuur bestaan al baie lank. In 'n tyd toe moderne e-pos 'n fantasieverskynsel was, is briewe met die hand geskryf, dit het lank geneem om die geadresseerde te bereik, elke woord was goud werd. Nie papier of ink is net so vermors nie. Geen wonder dat die korrespondensie van sommige bekende filosowe, denkers en skrywers tot vandag toe oorleef het en as literêre werke bestudeer word nie.

Wat om nou te doen wanneer verouderde appèlbriewe onvanpas blyk te wees? Maar jy moet aansoek doen, en elke dag en om verskillende redes. Hoe om 'n besigheidsbrief te begin om die gespreksgenoot onmiddellik op die regte golf te plaas?

Hallo of totsiens? Hoe om nie in die moeilikheid te beland nie

Kom ons begin dadelik met die "virale" frase "goeie dag". Die einste geval toe "met goeie bedoelings …" 'n Komiese appèl het onmiddellik besigheid (en nie net) korrespondensie betree. Baie dink glo dat hulle deur so 'n beroep die reg van die korrespondent respekteer om die brief op enige gerieflike tyd te lees.hom tyd. Sulke pseudo-respek is egter fundamenteel verkeerd.

Selfs op gehoor is die frase omslagtig en ongemaklik. Uit 'n grammatikale oogpunt is dit ook verkeerd. Die genitiefkas in Russies word tradisioneel gebruik wanneer daar totsiens gesê word: "alles van die beste", "lekker dag", terwyl die werkwoord "ek wens" weggelaat word.

Wanneer ontmoeting (selfs virtuele) konstruksies in die naamval gebruik word: "goeie aand", "goeie môre".

Wat doen jy as jy nie seker is of die persoon met wie jy praat oggend of nag is nie?

Die universele adres in besigheidsbriewe is "hallo" of "goeiemiddag".’n Interessante nuanse – die woorde “oggend” en “aand” het’n boodskap vir die tyd van die dag, terwyl die neutrale “goeiemiddag” volgens etiket enige tyd van die dag of nag gebruik kan word. Nog steeds jou ore seer? Skryf "hallo"!

"Liewe, ek smeek jou": argaïsme vandag

Die ontstaan van appèlle is 'n onderwerp met 'n lang geskiedenis. In 'n tyd toe klasverdeling erken is, was die hiërargie duidelik en verstaanbaar. In ooreenstemming met die Tabel van Rangen is die gespreksgenoot aangespreek as "u eer", "u uitnemendheid", meer eenvoudig - "geagte meneer", "meneer".’n Fout kan fataal wees. Ja, daar is baie opsies, maar hulle is almal duidelik uitgespel en het nie dubbele interpretasies toegelaat nie.

Dit is interessant dat sulke woorde selfs nou die gespreksgenoot kan aanstoot gee, soos dit klinksarkasties, verkleineer sy status en waardigheid.

Sowjettye het die klasstelsel vernietig en die aanspreekvorm aansienlik vereenvoudig. Eintlik was daar net twee van hulle: "kameraad" en "burger (burger)". Beide woorde is universeel, van toepassing op alle persone, ongeag ouderdom, geslag, posisie. Daar was egter 'n nuanse. "Kameraad" is betroubare mense genoem, die woord dra 'n tikkie persoonlike geaardheid. Die "burger", terwyl hy neutraal is, het eerder 'n sweem van 'n negatiewe houding, 'n mate van twyfel of 'n persoon 'n kameraad is.

Besigheidskorrespondensie vandag. Kommunikasie as gelykes

Die huidige geskrewe sake-etiket is 'n wilde mengsel van teruggekeerde pre-revolusionêre woordvorme. Helaas, 'n enkele standaard van behandeling in ons land het nog nie wortel geskiet nie, maar die proses is aan die gang, die oorskot word uitgeskakel.

Visualisering is 'n kragtige ding. As jy persoonlik met die gespreksgenoot ontmoet het, dan agter die woorde van die appèl, sal hy jou en jou manier van praat sien. As daar geen vergadering was nie, dan is dit 'n skriftelike appèl wat die eerste indruk sal skep: aangenaam of nie baie nie - dit hang van jou af.

Die hoofreël is om nie jouself te verkleineer deur die gespreksgenoot te veel te verhef nie (met 'n klein uitsondering, waaroor ons later sal praat). Ons het nie 'n feodale stelsel nie, mense is gelyk, dit is presies wat in die brief gevoel moet word. "Liefste" is oordrewe. En agter die borsbeeld is 'n bespotting blykbaar.

Nutrale hantering. Ons gaan nie te ver nie

"Liewe" is 'n goeie manier om 'n vreemdeling aan te spreek. Maar agter hierdie moetvolg die naam en patroniem. Byvoorbeeld, "liewe Akaky Akakievich".

Om bloot die van in hierdie geval te noem, lyk onbeleefd. In hierdie geval moet die frase aangevul word met óf die woord "meneer", óf die naam van die akademiese graad, posisie. "Dear Bashmachkin" klink nie baie goed nie, maar "dear Mr. Bashmachkin" - volgens al die kanons van besigheidskommunikasie.

Wat is beter? As jy die graad van die gespreksgenoot ken, gebruik dit in jou appèl. Dit is 'n teken van welverdiende respek sonder 'n druppel onderdanigheid.

As jy nie weet nie, kontak "geagte meneer".

Vir 'n groep mense verenig op een of ander basis, loopbaan of sosiale, die begin van die brief "liewe kollegas, vennote, inwoners, besoekers …" is 'n wen-wen opsie.

"Mnr" is nog 'n beroep wat teruggekom het uit voor-revolusionêre tye. Vandag is dit miskien die algemeenste. Saam met die van vorm dit 'n heeltemal gepaste vorm. Deesdae impliseer die woord “meester” nie klas nie, net respek vir’n gelyke. Groepe mense wat duidelik laer op die sosiale leer is, moet egter nie so behandel word nie. Stem saam, "gentlemen poor" klink spottend.

Diplomatiese korrespondensie. Omskakelingsgeheime

Die enigste, miskien, geval in ons tyd wanneer die verskil in posisie beklemtoon moet word, is die beroep op staatsamptenare en die geestelikes.

naam-patroniem, selfs gegeur met die woorde "geagte meneer", sal sleg weestoon.

Maak seker dat jy die posisie of waardigheid van die persoon noem. "Geagte Meneer Ambassadeur" - die korrekte adres (ons vervang "minister", "president", "gemagtigde verteenwoordiger", ens.).

"U Eksellensie die Koning van Swede" is ook deesdae gepas. Ver van daaglikse kommunikasie met lede van die koninklike familie, is dit onwaarskynlik dat 'n persoon al die subtiliteite van kommunikasie met topamptenare ken. In hierdie geval is dit beter om die stok te buig.